Seite 1 / 6

• 

  İstanbul’dan mektuplar : Erdoğan’ın sandık darbesi: Kazanana kadar seçim!

  Kendisini devirmek isteyen darbecilere “Sandıkla gelen sandıkla gider” diye meydan okuyan Erdoğan, bu kez kendisi darbe yapmaya soyundu. Yenilgiyi kabul etmektense sandıkları devirerek büyük bir kumar oynadı.
• 

  İstanbul’dan mektuplar : Demir hâlâ kızgın, bu ülkeye daha bahar falan gelmedi

  Erdoğan’ın, Türkiye’nin en büyükşehirlerini kaybedince kucaklamaktan söz etmesi kimseyi aldatmasın. Saray otokrasisi gazetecileri tutuklamaya, muhalefet liderini yumruklayanın sırtını sıvazlamaya, barış isteyen öğretmeni hapsetmeye devam ediyor!
• 

  İstanbul’dan mektuplar : Erdoğan’ın tarihindeki en zor kararı

  Yeni Türkiye’nin demokrasiye dair tek emaresi, serbest seçimlerdi. 25 yıldır yönettiği İstanbul’un gideceğini anlayan Erdoğan, bu emareyi de ortadan kaldırmak istiyor. Sandıkta kaybettiği İstanbul’u muhalefete verecek mi, yoksa kaybettiği seçimi tekrarlatacak mı?
• 

  İstanbul’dan mektuplar : Erdoğan İstanbul’u neden bırakmak istemiyor?

  31 Mart yerel seçimlerinde büyükşehirlerde hezimete uğrayan AKP’nin tek derdi İstanbul’u teslim etmemek. Sebebi “tamamen duygusal...” İstanbul’un rantı üzerinden yarattıkları saadet zinciri koparsa ne olacağını çok iyi biliyorlar.
• 

  İstanbul’dan mektuplar : Büyük bir kibrin iflası

  Türkiye’yi seçim yapılan bir otokratik bir cumhuriyete dönüştüren Erdoğan’ın oynadığı kumar, yerel seçimlerde metropolleri kaybetmesine yol açtı. Kampanyanın merkezine kendisini oturtması ve şahinleştikçe ürküttüğü Kürt seçmenler, AKP iktidarına ağır darbe vurdu.
• 

  İstanbul’dan mektuplar : Nasıl bir atmosferde seçime gidiyoruz?

  Demokrasinin sadece seçim sandığına indirgendiği bir ülkede yaşıyoruz. AKP, kaybetmemek için seçmenlerin oy tercihlerini şekillendirdiğini bütün süreçleri manipüle etti. Bu pazar kim kazanırsa kazansın, kaybeden Türkiye demokrasisi oldu.
• 

  İstanbul’dan mektuplar : Erdoğan seçim öncesi yeni düşmanını buldu: Haçlılar!

  31 Mart’taki yerel seçimlerde oy kaybetmekten endişe eden Erdoğan, son çare olarak Yeni Zelanda katliamını miting meydanına sürdü! Camide öldürülenlerin kanlı görüntülerini göstererek, „Haçlı-Hilal savaşı“ tehdidi savurdu.
• 

  İstanbul’dan mektuplar : Türkiye’de perdesi kapanmayan bir oyun: “Cambaza bak…”

  Yerel seçimlere birkaç hafta kala hâlâ zaferinden emin olamayan Erdoğan, “Cambaza bak” oyununu sahneye koydu. Kutuplaşma nedeniyle oyların ana muhalefete kaymayacağını biliyor, bu yüzden de kendisine alternatif olabilecek muhazafakâr oluşumları boğmaya çalışıyor.
• 

  İstanbul’dan mektuplar : Beğenirken iki kez düşünün: Savcı Bey “like” etmeyebilir!

  17 yıldır halkın nabzını tutmadan adım atmayan Erdoğan neden aniden “Anketlere güvenmiyorum” dedi? AKP yeryüzünde veremediği cenneti neden vaat etmeye başladı?
• 

  İstanbul’dan mektuplar : O başını, muktedirler ise tacizin üzerini örttü

  Erdoğan, yerel seçim yaklaştıkça, iktidarını tehdit eden her şeyi düşmanlaştırıyor. Muhalefeti, gazetecileri yeniden hedef tahtasına koyması sürpriz değil. Ama kendisine karşı eylem yaparken polis tacizine uğrayan türbanlı kadını bile şeytanlaştırması, kaybetme korkusunun ne kadar büyük olduğunu gösteriyor.
• 

  İstanbul’dan mektuplar : En kârlı yatırım aracı: Saray’ı desteklemek

  Tek adam devletinde, artık işler de “tek elden” yürüyor. Devlet kredisiyle Türkiye medyasını yöneten işadamı, Futbol Federasyonu Başkanlığı koltuğunda otururken bahisleri de yönetecek!
• 

  İstanbul’dan mektuplar : Erdoğan’ın son “kurşun”u: Halka sebze satmak

  Ülkenin tek tank fabrikasını Katarlılara veren devletimiz, şimdilerde manav işletmeye başladı. Erdoğan’ın “patlıcan-mermi” karşılaştırması, Goebbels’in 1936’daki “Tereyağsız yapabiliriz. Ancak silahsız yapamayız” yaklaşımına benzemiyor mu sizce de?
• 

  İstanbul’dan mektuplar : Tek adamlığın bedeli: Fatura Erdoğan’a çıkıyor

  Erdoğan ve arkadaşları, 2002’de “3Y ile savaş” iddiasıyla iktidara geldiler. (Y)oksulluğu yenecek, (Y)asakları ve (Y)olsuzlukları bitireceklerdi. 17 yıl sonra başladıkları yere geri döndüler.
• 

  İstanbul’dan mektuplar : Hayal ülkesinden haberler: Petrol çıkmadı, kenevir verelim!

  Olay “kendine demokratlar”ın ülkesinde geçiyor: Kendi partisinin seçilmiş başkanlarını görevden alanlar, mesele Venezuela olunca “Sandıktan çıkana saygı duyacaksınız” tiradı atıyor.
• 

  İstanbul’dan mektuplar : Türkiye’de hortlayan seçmenler!

  Japonya’da uzun ömürlülerin yaşadığı Okinawa Adası’ndan değil, Türkiye’den bildiriyorum: Ortalama ömrün 75 olduğu memleketimizde 165 yaşında seçmen var! Anlayacağınız Erdoğan’ın yeni Türkiye’si ömre ömür katıyor, seçimden sonra geri almak üzere ama...
• 

  İstanbul’dan mektuplar : Dünya Pulitzer, Türkiye hapis veriyor!

  “Yerli ve milli” sloganıyla siyaset yapan bir babanın çocuğu olarak, vergi ödememek için Malta’da off-shore şirketleri kurmak serbest! Hatta bu şirketler aracılığıyla o babanın yönettiği devletten ihale almak da serbest. Suçlu kim peki? Elbette haberini yapan gazeteci...
• 

  İstanbul’dan mektuplar : Neden Türkiye’yi terk ediyorlar?

  Gezi’deki itirazları dinlemek yerine şiddeti sahaya sürenler, aslında bir sürgün kararı verdi. 2013’te aralanan o kapı hâlâ ardına kadar açık. İhanetle hatta terörist olmakla suçlananlar, neden ülkeyi terk etmeye devam ediyor?
• 

  İstanbul’dan mektuplar : Türkiye medyasını Charlie Hebdo katliamı ile terbiye etmek!

  Neyi kutlayacağımıza, sevgilimize nerede sarılacağımıza karışan Diyanet ağzını açmadı. Tweet atanlara soruşturma açan yargımız kılını kıpırdatmadı. Her konuda söyleyecek sözü, atacak fırçası olan Erdoğan’dan sembolik de olsa bir tepki gelmedi.
• 

  İstanbul’dan mektuplar : Erdoğan’ın “dindar nesil” projesi işe yaramıyor

  Eğitimi dinselleştirmek, Diyanet’e bilim ve teknolojinin 4 katı bütçe ayırmak işe yaramadı. Erdoğan’ın “dindar nesil” projesi ters tepti: Gençler dindarlıktan da, muhafazakar tercihlerden de uzaklaştı.
• 

  İstanbul’dan mektuplar : Ankara’nın Sarı Yelek korkusu: Önce tehdit, sonra sayım

  AKP’nin frensiz hız merakı bir faciaya daha neden oldu. İktidarlarının ilk yıllarında hızlı değil, “hızlandırılmış” trenle facia yaşadık. Şimdi ise hızlı ama aceleyle eksik açılmış trenlerle canlar yitirdik. Faturayı siyaset ödemedi elbette. Sandıkta da ödememek için tehdit siyasetini yeniden devreye soktular.